Comparison of Indonesian and Malaysian character education

Published: Feb 21, 2022

Abstract:

Purpose: This study aims to determine the comparison of policies between Indonesia and Malaysia. his comparison is needed to develop Indonesian education policies so that the quality of Indonesian education policies in the future will be better.

Research methodology: The research method uses a literature study because it compares education policies. Especially character education between Indonesia and Malaysia.

Results: The results showed that Indonesia’s education policies were still categorized as low because it was based on the four components being compared, namely character education goals, character education strategies, education structures, and education management.

Limitations: This study focuses on four components of education policy, particularly character education. There are other parts that can be discussed by further research, namely other parts of Education policy, and can also be compared with other countries.

Contribution: This research can be a consideration for Indonesian policyholders, especially the aspect of character education because it can improve the quality of Indonesian education.

Keywords:
1. Character Education
2. Education Policy
3. Indonesia
4. Malaysia
Authors:
1 . Marzam Marzam
2 . Depi Elpina
3 . Rusdinal Rusdinal
4 . Azwar Ananda
5 . Nurhizrah Gistituati
How to Cite
Marzam, M., Elpina, D., Rusdinal, R., Ananda, A., & Gistituati, N. (2022). Comparison of Indonesian and Malaysian character education. Journal of Social, Humanity, and Education, 2(2), 115–128. https://doi.org/10.35912/jshe.v2i2.582

Downloads

Download data is not yet available.
Issue & Section
References

    Abdi, I., M. (2018). The Implementation of Character Education in Kalimantan, Indonesia: Multi Site Studies, Dinamka Ilmu, 18 (2), 305-321.

    Anggraini, P., and Kusniarti, T. (2017). Character and Local Wisdom Based Instructional Model of Bahasa Indonesia in Vocational High Schools. Journal of Education and Practice, 8 (5), 23-29.

    Amabile, T. M., & Conti, R. (1999). Changes in The Work Environment for Creativity During Downsizing. Academy of Management Journal, 42(6), 630-640.

    Aunillah, N., I. (2011). Panduan Menerapkan Pendidikan Karakter di Sekolah. Yogyakarta: Laksana.

    Banks, J. (1993). Multicultural education: Historical Development, Dimensions, and Practice, American Educational Research Association, 19 (1993), 3-9

    Chew F, P. (2010). Penerapan Nilai-Nilai Murni Menerusi KOMSAS dalam Sistem Pendidikan Malaysia. Sosiohumanika. 3 (1), 123-142.

    Collin, C, T. (2002). PR: Pedoman Praktis Untuk PR. Jakarta: PT. Bumi Aksara

    Departemen Pendidikan Nasional. 2014. Kamus Besar Bahasa Indonesia. Jakarta : Gramedia Pustaka Utama

    Drucker, F. (1990). Leading for Innovation. New York

    Emzir. (2010). Metodologi Penelitian Pendidikan:Kuantitatif dan Kualitatif. Jakarta: Rajawali Pers.

    Hanh, D, N., Loan, Q, V., and Viet, M, N. (2020). Quality Framework of Higher Education in Vietnam, Malaysia, and Nigeria, Higher Education Studies, 10 (2), 133-144.

    Istianingsih. (2016). Character Education of The Most Develope Countries ASEAN. Journal of Education and E Learning Research, 3 (1), 32-37.

    Kim, K., Harris, C, J., and Pham, L (2018). How Character Education Impact Teachers. International Journal of Multidiciplinary Perspective in Higher Education, 3 (1), 45-67

    King, N., and Neil A. (1995). Innovation and Change Organization. Routledge London and New York

    Langgulung, H. (1992). Asas-Asas Pendidikan Islam. Jakarta: Pustaka Al Husna

    Lickona, T. (1993). The Return of Character Education. Educational Leardership. 51 (3), 6-11.

    Mansikana, A., and Anggraeni, W, C. (2018). Pendidikan Karakter dan Mutu Pendidikan Indonesia, Seminar Nasional Pendidikan III, 102-110. Surakarta: Universitas Muhammadiyah Surakarta.

    Marini A., Safiti, D., dan Muda, I. (2018). Managing School Based on Character Building in The Context of Religius School Culture, Journal of Social Studies Education Research, 9 (4), 274-294.

    Maunah, B. (2015). Implementasi Pendidikan Karakter dalam Pembentukan Kepribadian Holistik Siswa, Jurnal Pendidikan Karakter, V (1), 90-101.

    Milal, D., Rohmah, Z., Kusumajanti, W. (2020). Integrating Character Education in The English Teaching at Islamic Junior High Schools In Indonesia. TEFLIN Journal, 31 (2), 88-107.

    Nurainda dan Aulia, N, R. (2009). Pendidikan Karakter untuk Guru. Ciputat: Islamic Research Publishing.

    Oldham, G. R., & Cummings, A. (1996). Employee creativity: Personal and contextual factors at work. Academy of Management Journal, 39 (3), 607-634.

    Plomp. T. (1997). Educational and Training System Design. Enschede, Netherlands: Twente University

    Rahimah, H, A. (1998). Educationa Development and Reformation in Malaysia: Past, Present, and Future. Jounal of Educational Administration, 36 (5), 462-475.

    Rogers, E., and Shoemaker, F. (1987). Memasyarakatkan Ide-Ide Baru, Terjemahan Abdillah Hanafi. Surabaya: Usaha Nasional.

    Rosmiati, Mahmud, A., dan Talib, S. (2016). The Effectiveness of Learning Model of Basic Education with Character Based at Universitas Muslim Indonesia. International Journal of Environtment and Science Education, 11 (12), 5633-5643.

    Saidek, R, A., Islami, R., and Abduludin. (2016). Character Issues: Reality Character Problems and Solutions through Education in Indonesia, Journal of Education and Practice, 7 (17), 158-165.

    Santika, E, W, I. (2020). Pendidikan Karakter pada Pembelajaran Daring. Indonesian Value and Character Education Journal, 3 (1)¸ 8-19

    Soedijarto. (2000). Pendidikan Nasional sebagai Wahana Mencerdaskan Kehidupan Berbangsa dan Membangun Peradaban Negara Bangsa. Jakarta: Cinaps

    Sokip et al. (2019). Character Buildinase Study in Islamic Society of Muslim Families in Tulungagung, East Java, Indonesia. Journal of Social Studies Education Research, 10 (2), 224-242.

    Sukmadinata, et al. (2006). Pengendalian Mutu Pendidikan Sekolah Menegah. Bandung: Aditama

    Sulistiyowati, E. (2013). Pendidikan Karakter dalam Pembelajaran Bahasa Indonesia. Edukasia: Jurnal Penelitian Pendidikan Islam. 8 (2), 312-330.

    Sumintono et al. (2012). Pendidikan Moral di Malaysia: Tantangan dan Implementasi Pendidikan Karakter

    Thambusamy, R., and Elier, A, A. (2013). Shaping the Bamboo from the Shoot: Elementary Level Character Education in Malaysia, Chidhood Education, 369-378.

    Tsai, W. (2001). Knowledge transfer in intra organizational network: Effect of network position absorptive capacity on business unit innovation and performance. Academic of Management Journal, 44, 996-1004. http://doi: 10.2307/3069443

    Uno, H. (2006). Profesi Kependidikan. Jakarta: Bumi Aksara

    Vishalache, B. (2009). Teaching Moral Education in Secondary Schools Using Real life Dilemmas. Unpublished PhD Thesis at Victoria University of Wellington, New Zealand.

    Wijaya et al. (1992). Upaya Pembaharuan dalam Pendidikan dan Pengajaran. Bandung: Remaja Rosdakarya.

    Yuliana, D. (2010). Pentingnya Pendidikan Karakter Bangsa guna Merevitalisasi Ketahanan Bangsa. Udayana Mengabdi, 9 (2), 92-100.

    Zarin, I. (1990). Masalah Pengajaran Pendidikan Moral KBSM Tingkatan 1: Latihan Ilmiah. Universiti Kebangsaan Malaysia.

  1. Abdi, I., M. (2018). The Implementation of Character Education in Kalimantan, Indonesia: Multi Site Studies, Dinamka Ilmu, 18 (2), 305-321.
  2. Anggraini, P., and Kusniarti, T. (2017). Character and Local Wisdom Based Instructional Model of Bahasa Indonesia in Vocational High Schools. Journal of Education and Practice, 8 (5), 23-29.
  3. Amabile, T. M., & Conti, R. (1999). Changes in The Work Environment for Creativity During Downsizing. Academy of Management Journal, 42(6), 630-640.
  4. Aunillah, N., I. (2011). Panduan Menerapkan Pendidikan Karakter di Sekolah. Yogyakarta: Laksana.
  5. Banks, J. (1993). Multicultural education: Historical Development, Dimensions, and Practice, American Educational Research Association, 19 (1993), 3-9
  6. Chew F, P. (2010). Penerapan Nilai-Nilai Murni Menerusi KOMSAS dalam Sistem Pendidikan Malaysia. Sosiohumanika. 3 (1), 123-142.
  7. Collin, C, T. (2002). PR: Pedoman Praktis Untuk PR. Jakarta: PT. Bumi Aksara
  8. Departemen Pendidikan Nasional. 2014. Kamus Besar Bahasa Indonesia. Jakarta : Gramedia Pustaka Utama
  9. Drucker, F. (1990). Leading for Innovation. New York
  10. Emzir. (2010). Metodologi Penelitian Pendidikan:Kuantitatif dan Kualitatif. Jakarta: Rajawali Pers.
  11. Hanh, D, N., Loan, Q, V., and Viet, M, N. (2020). Quality Framework of Higher Education in Vietnam, Malaysia, and Nigeria, Higher Education Studies, 10 (2), 133-144.
  12. Istianingsih. (2016). Character Education of The Most Develope Countries ASEAN. Journal of Education and E Learning Research, 3 (1), 32-37.
  13. Kim, K., Harris, C, J., and Pham, L (2018). How Character Education Impact Teachers. International Journal of Multidiciplinary Perspective in Higher Education, 3 (1), 45-67
  14. King, N., and Neil A. (1995). Innovation and Change Organization. Routledge London and New York
  15. Langgulung, H. (1992). Asas-Asas Pendidikan Islam. Jakarta: Pustaka Al Husna
  16. Lickona, T. (1993). The Return of Character Education. Educational Leardership. 51 (3), 6-11.
  17. Mansikana, A., and Anggraeni, W, C. (2018). Pendidikan Karakter dan Mutu Pendidikan Indonesia, Seminar Nasional Pendidikan III, 102-110. Surakarta: Universitas Muhammadiyah Surakarta.
  18. Marini A., Safiti, D., dan Muda, I. (2018). Managing School Based on Character Building in The Context of Religius School Culture, Journal of Social Studies Education Research, 9 (4), 274-294.
  19. Maunah, B. (2015). Implementasi Pendidikan Karakter dalam Pembentukan Kepribadian Holistik Siswa, Jurnal Pendidikan Karakter, V (1), 90-101.
  20. Milal, D., Rohmah, Z., Kusumajanti, W. (2020). Integrating Character Education in The English Teaching at Islamic Junior High Schools In Indonesia. TEFLIN Journal, 31 (2), 88-107.
  21. Nurainda dan Aulia, N, R. (2009). Pendidikan Karakter untuk Guru. Ciputat: Islamic Research Publishing.
  22. Oldham, G. R., & Cummings, A. (1996). Employee creativity: Personal and contextual factors at work. Academy of Management Journal, 39 (3), 607-634.
  23. Plomp. T. (1997). Educational and Training System Design. Enschede, Netherlands: Twente University
  24. Rahimah, H, A. (1998). Educationa Development and Reformation in Malaysia: Past, Present, and Future. Jounal of Educational Administration, 36 (5), 462-475.
  25. Rogers, E., and Shoemaker, F. (1987). Memasyarakatkan Ide-Ide Baru, Terjemahan Abdillah Hanafi. Surabaya: Usaha Nasional.
  26. Rosmiati, Mahmud, A., dan Talib, S. (2016). The Effectiveness of Learning Model of Basic Education with Character Based at Universitas Muslim Indonesia. International Journal of Environtment and Science Education, 11 (12), 5633-5643.
  27. Saidek, R, A., Islami, R., and Abduludin. (2016). Character Issues: Reality Character Problems and Solutions through Education in Indonesia, Journal of Education and Practice, 7 (17), 158-165.
  28. Santika, E, W, I. (2020). Pendidikan Karakter pada Pembelajaran Daring. Indonesian Value and Character Education Journal, 3 (1)¸ 8-19
  29. Soedijarto. (2000). Pendidikan Nasional sebagai Wahana Mencerdaskan Kehidupan Berbangsa dan Membangun Peradaban Negara Bangsa. Jakarta: Cinaps
  30. Sokip et al. (2019). Character Buildinase Study in Islamic Society of Muslim Families in Tulungagung, East Java, Indonesia. Journal of Social Studies Education Research, 10 (2), 224-242.
  31. Sukmadinata, et al. (2006). Pengendalian Mutu Pendidikan Sekolah Menegah. Bandung: Aditama
  32. Sulistiyowati, E. (2013). Pendidikan Karakter dalam Pembelajaran Bahasa Indonesia. Edukasia: Jurnal Penelitian Pendidikan Islam. 8 (2), 312-330.
  33. Sumintono et al. (2012). Pendidikan Moral di Malaysia: Tantangan dan Implementasi Pendidikan Karakter
  34. Thambusamy, R., and Elier, A, A. (2013). Shaping the Bamboo from the Shoot: Elementary Level Character Education in Malaysia, Chidhood Education, 369-378.
  35. Tsai, W. (2001). Knowledge transfer in intra organizational network: Effect of network position absorptive capacity on business unit innovation and performance. Academic of Management Journal, 44, 996-1004. http://doi: 10.2307/3069443
  36. Uno, H. (2006). Profesi Kependidikan. Jakarta: Bumi Aksara
  37. Vishalache, B. (2009). Teaching Moral Education in Secondary Schools Using Real life Dilemmas. Unpublished PhD Thesis at Victoria University of Wellington, New Zealand.
  38. Wijaya et al. (1992). Upaya Pembaharuan dalam Pendidikan dan Pengajaran. Bandung: Remaja Rosdakarya.
  39. Yuliana, D. (2010). Pentingnya Pendidikan Karakter Bangsa guna Merevitalisasi Ketahanan Bangsa. Udayana Mengabdi, 9 (2), 92-100.
  40. Zarin, I. (1990). Masalah Pengajaran Pendidikan Moral KBSM Tingkatan 1: Latihan Ilmiah. Universiti Kebangsaan Malaysia.